معنی چرخ زن در لغت نامه دهخدا

کنایه از رقاص باشد. (برهان) (آنندراج). رقاص. (ناظم الاطباء). بازیگر:، در وجد و حال همچو حمام است چرخ زن، بر دیده نام عشق رقم کرده چون حمام.، خاقانی.،، کنایه از مردم سیاحت کننده باشد. (برهان). کنایه از سیاح. (آنندراج). سیاح و سیاحت کننده و مسافر. (ناظم الاطباء)

معنی چرخ زن در لغت نامه دهخدا

چرخ پیرزن. آلت پنبه ریسی. آلت ریسندگی:، چرخ چون چرخ زنان نالانست، دل ز چرخ اینهمه نالان چه کنم.، خاقانی.، رجوع به چرخ ِ پیرزن شود

معنی چرخ زن - جستجوی لغت در جدول جو

چرخ زن

لغت نامه دهخدا

چرخ زن

لغت نامه دهخدا

فرخ زند

(پسرانه)

مرکب از فرخ (مبارک) + زند، نام پسر علیمردان خان زند

فرهنگ نامهای ایرانی

چرخ زدن

چرخیدن، گشتن، گردش، بر گرد خود یا چیزی گشتن

فرهنگ فارسی عمید

چنگ زن

چنگ زننده،، نوازندۀ چنگ

فرهنگ فارسی عمید

چرت زدن

اندکی خوابیدن، به خواب کوتاه رفتن

فرهنگ فارسی عمید

چرخ وش

چرخ وار مانند چرخ، شبیه چرخ در حرکت و گردش

فرهنگ فارسی عمید

چوب زن

آنکه با چوب به کسی یا چیزی بزند، چوب زننده،

فرهنگ فارسی عمید

چرخیدن

دور خود یا دور چیزی گردیدن، چرخ زدن، چرخ خوردن

فرهنگ فارسی عمید

چرخ زنان

(چَ زَ)

گردگردان. در حال چرخیدن. دورزنان. گردان و چرخان:
کف چرخ زنان بر می می رقص کنان در دل
دل خارکنان از رخ گلزار نمود اینک.
خاقانی.
کمتر از ذره نئی پست مشو مهربورز
تا بخلوتگه خورشید رسی چرخ زنان.
حافظ

لغت نامه دهخدا

چرخه زن

(عَ رَ)

ریسندۀ ریسمان و غزال. (ناظم الاطباء) ، گشت زن. پرسه زن. آنکه بیهوده و بدون قصد از سوئی بسوئی رود. رجوع به چرخه زدن شود

لغت نامه دهخدا

چرخ زدن

(اَ گُ نِ / نَ دَ)

بمعنی حرکت دوریست. (آنندراج). گرد گردیدن. بدور خویش گشتن چون سنگ آسیا. مانند گردباد بگرد خویش گردیدن. دور زدن. به دور خود یا بدور چیزی گشتن. به گرد خود گشتن:
هست به پیرامنش طوف کنان آسمان
آری بر گرد قطب چرخ زند آسیا.
خاقانی.
این گفت و نهاد بر زمین دست
چرخی زد و دست صبر بشکست.
نظامی.
گرد سر دولتیان چرخ ساز
تا شوی از چرخ زدن بی نیاز.
نظامی.
سر فروکن یکدمی از بان چرخ
تا زنم من چرخها بر سان چرخ.
مولوی.
بعد ازین چون مهر مستقبل نگردم جز به امر
پیش ازین گر چون فلک چرخی به رعنائی زدم.
سعدی.
، رقص صوفیانه کردن. سماع درویشانه کردن. از سر جذبه و شوق چرخیدن، چون صوفیان:
در وجد و حال بین چو کبوتر زنند چرخ
بازان کز آشیان طریقت پریده اند.
خاقانی.
، رقصیدن. بدور خود چرخیدن بنشانۀ رقص و پای کوبی و شادمانی:
شیر را چون دید در چه کشته زار
چرخ میزد شادمان تا مرغزار.
مولوی.
مه کرد شبی طواف آن کوی
صد چرخ دگر بذوق آن زد.
طالب آملی (از آنندراج).
، در تداول عامه، راه رفتن. گردش کردن. حرکت کردن بعنوان تفرج و تماشا چنانکه گویند: دیشب در خیابانها چرخی زدیم. تو اینجاها چرخی بزن تا من فلان کس را ملاقات کنم و برگردم. رجوع به چرخ و چرخیدن شود